محمود درویش (زادهٔ ۱۳ مارس ۱۹۴۱ - ۹ اوت ۲۰۰۸) شاعر و نویسنده فلسطینی بود.او بیش از سی دفتر شعر منتشر کرد و شعرهای او که بیشتر به مساله فلسطین مربوط میشد در بین خوانندگان عرب و غیر عرب شهرت و محبوبیت داشت. برخی از شعرهای او به فارسی ترجمه و منتشر شده است.آثارگنجشگهای بی بال(۱۹۶۰)برگهای زیتون(۱۹۶۴)عاشقی از فلسطین(۱۹۶۶)پایان شب (۱۹۶۷)گنجشکها در الجلیل میمیرند(۱۹۶۹)دلدار من از خواب برمیخیزد(۱۹۷۰)دوستت داشته باشم یانداشته باشم(۱۹۷۲)اقدام شماره ۷ (۱۹۷۳)این تصویر اوست و انتحار عشق است(۱۹۷۵)جشنها (۱۹۷۷)ستایش سایهی بلند (۱۹۸۳)محاصرهای برای مدایح دریا (۱۹۸۴)آن ترانه است، آن ترانه است!
(۱۹۸۶)گل سرخی کمتر (۱۹۸۶)تراژدی نرگس، کمدی نقره (۱۹۸۹)آنچه را می خواهم می بینم (۱۹۹۰)یازده ستاره (۱۹۹۲)چرا اسب را تنها گذاشتی؟ (۱۹۹۵)سریر زنِ غریبه (۱۹۹۵)وضعیت محاصره (۲۰۰۲)بر کردۀ خود پوزش مخواه (۲۰۰۴)چون شکوفۀ بادام یا دورتر (۲۰۰۵)در محضر غیاب (۲۰۰۶)رد پروانه (۲۰۰۸)نمی خواهم این شعر پایان پذیرد (۲۰۰۹)هشت کتاب نثر او نیز از این قرار است: چیزی دربارۀ وطن، یادداشت های روزانۀ اندوه عادی، حافظه ای برای فراموشی، در وصفِ حالت ما، گذرایان در کلامی گذرا، نامه هایی با سمیح القاسم، بدرود ای جنگ-بدورد ای صلح، حیرتِ آن که بازگشت.